REVIEW :: FRESH LIGHT [ schwarzkopf ] สีน้ำตาลประกายชมพู

สวัสดีจ๊ะ วันนี้จะมารีวิวโฟมเปลี่ยนสีผมของเฟลชไลท์คะ

       สีที่จะมารีวิววันนี้เป็น สีน้ำตาลประกายชมพู เป็นสีผมจากยี่ห้อ FRESH LIGHTคะหลายๆ คนคงรู้จักกันดีอยู่แล้ว ^O^


     เนื่องจากเป็นการทำสีผมครั้งแรก สีผมเดิมก็สีออกโค้กๆคะ

สีผมเดิมก่อนย้อม จะเป็นสีตามรุปเลยคะ  

และนี้เลยพระเอกของงานเราวันนี้คะ FRESH LIGHT [ schwarzkopf ] สีน้ำตาลประกายชมพู
+และแล้วก็เลยจัดการย้อม หลักจากนั้น 20 นาที+
20
+ก็ได้ออกมาแบบนี้เลยคะ

อันนี้ถ่ายตอนกลางคืน มืดจนมองไม่เห็นสีเลย =[]=
ในเมื่อมองไม่เห็นแบบนี้ก็ต้อง...

ก็ต้องเปิดเฟรช ^O^ ออกเป็นสีน้ำตาลอ่อนๆ
แต่ไม่เห็นสีชมพูเลย Y^Y

รูปสุดท้ายกับสีน้ำตาลประกายชมพูที่ดู...
โอเครมั้ง == 55+
ส่วนในเรื่องของกลิ่นยี่ห้อนี้ส่วนตัวแล้วคิดว่าเฉยๆคะ
เทียบกับยี่ห้ออื่นๆ มีตัวอื่นกลิ่มฉุนกว่านี้อีกคะ

..............................................................................................

ยังไงหากใครที่คิดจะย้อมผมอยู่ ก็ลองเอาไว้เป็นหนึ่งในตัวเลือกนะคะ

ขอบคุณคะ

ความรู้สึก...โรงเรียนรึ?

  รู้สึกยังไงกับโรงเรียน? 
 

 

...รู้สึก...

           รู้สึก...

                   รู้สึกว่า...ตอนนี้จะเฉยๆ -- 

'โรงเรียนนี้ใหญ่จังเลย'ความคิดแรกที่เห็นโรงเรียน จะว่าไปมันก็ใหญ่จริงๆนั้นแหละ ก็ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้นเท่าไหร่ ก็แค่...คงไม่มีคนแบบนั้น..ละมั้ง[หากได้รุ้ประวัติความเป็นมาอย่างแท้จริง ก็จะพูดได้คำเดียวว่า นี้หรือ"poppy"]

     มาถึงตรงนี้บอกได้ว่าเป็นโรงเรียนที่สวย แน่นอนตอนแรกๆนั้นไม่ค่อยจะสนิทกับใครเท่าไหร่ กับการเรียนการสอนก็ยังไม่ค่อยชิน โดยเฉพาะผู้สอนที่นี้เค้าเรียกทิชเชอร์กับมาสเตอร์ คุ้นชินกับการเรียกอาจารย์เสียมากกว่า การเรียนก็เรียนอยู๋ภายในห้อง ซึ่งนั้นต่างจากการเดินเรียนแบบไม่ติดอยู่กับห้อง จนคิดว่าไม่มีห้องซะแล้ว และแน่นอนที่นี้คุณครูจะเรียกชื่อนักเรียนด้วยชื่อเล่น ซึ่งเป็นอะไรที่แปลกใจอยู่บ้างละ

     หลังจากที่มาอยู่ร่วมห้องได้สามปี ก็พบว่าถึงเราจะต่างที่จากคนต่างมา แต่เราก็รักกันได้[หากไม่รู้คงคิดว่าเราอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อน แบ่งๆ แยกๆ]ถึงเวลาที่ต้องทำอะไรร่วมกัน พวกเราภายในห้องกลับทำได้ดี ก็นะถ้าถึงเวลาที่ต้องจากกัน มันก็ต้องโหวงเหวงอยู่บ้าง ก็คงจะคิดถึงความวุ่นวายภายในห้องที่จะไม่มีอีกแล้ว

ก็คงจะคิดถึงละนะ และคิดว่าจะมีทุกๆคนอยู๋ในความทรงจำ ไม่ว่าจะเจอกันข้างนอกถ้าลืมทักละก็ ไม่ได้เมินนะแต่มองไม่เห็น...[แบบว่าสายตา...เออ...]ก็ทักกันด้วยละน้า

นาทีระทึก...การสอบGat ณ โรงเรียนเศรษฐบุตรบำเพ็ญ

 

      สำหรับการสอบGatหนึ่งต้องบอกว่าง่าย...ง่ายจนน่าตกใจเลยทีเดียว [ง่ายจนคิดว่ามันแปลกๆ-- หรือว่าเราแปลก]

ตั้งแต่แรกที่เดินเข้าห้องสอบกลับไม่มีความตื่นเต้นเลยสักนิด ก่อนสอบก็ยังนั้งเล่นอูคูเลเล่กันอยู่ที่ศาลา-*-(ช่างเป็นการสอบที่...มีการเตรียมตัวมาดี...หรือ) หลังจากที่กรรมการคุมสอบอณุญาตให้เปิดข้อสอบได้ โห้!...ทำไมมันน้อยจังเลยมีอยู่แค่สองข้อใหญ่เท่านั้นเอง หลังจากที่ได้นั้งทำไปสักพักความเชื่อที่เราเชื่อกันว่ามันต้องยากมหาโหดนั้น มันหายไป! เพราะว่ามันง่ายกว่าข้อสอบโรงเรียนซะอีก ใช้เวลาในการทำตั้งแต่แปดโมงครึ่งจนถึงสิบโมงกับการทำและตรวจสอบอย่างเรียบร้อย หันกลับไปมองคนในห้องปรากฎว่าทุกคนกำลังง่วนอยู่กับการทำข้อสอบ...'เราทำเร็วไปหรือ' นั้นคือความคิดแรกที่หันไปมอง 

      หลังจากนั้งรอเวลาเพื่อการสอบGatสองได้เริ่มขึ้น รอบนี้ทำเอาคิดหนักอีกครั้ง กับภาษาอังกฤษที่ค่อนข้างจะแข็งแรงน้อยของตัวเอง แต่แล้วก็รู้ว่าตัวเองคิดผิดเป็นครั้งที่สอง เพราะข้อสอบนั้นไม่ง่ายแต่ก็ไม่ยากเป็นไปในระดับที่เข้าใจได้ นั้งสอบไปได้ประมาณครึ่งชั่วโมง ไม่เข้าใจว่าเป็นปฏิกิริยาหรืออะไรรู้สึกเหมือนคนมอง พอหันไปมองด้านข้างถึงได้เข้าใจ อยากจะส่งซิกเหลือเกินว่า'อย่ามองเลย เราก็พอๆกัน' คงเป็นชุดนักเรียนอันแสนสะดุดตาเป็นเหตุ คิดว่าไม่ต้องบอกก็คงเข้าใจกัน หลังจากที่การสอบหมดลงที่เวลาเที่ยงครึ่ง เราทุกคนต่างไปเจอกันที่จุดนัดพบของตัวเอง มือเที่ยงของพวกเราไม่มีอะไรมากค่ะ ไม่มีอะไรมากจริงๆมันก็แค่...ก็แค่มาม่าคนละถ้วย-*-ตบท้ายด้วยซาลาเปาเป็นของหวาน จนถึงเวลานี้คือบ่ายสามโมงครึ่งซึ่งเหลือแค่มิวและฉัน ที่จะได้นั้งกินลมเพราะไม่มีสอบต่อเดินไปนั้งที่ศาลา อันเป็นจุดนัดพบของพวกเรา ซึ่งจะมีศาลาอยู่สามศาลาตอนแรกเรานั้งกันที่ศาลาที่สอง เพราะทุกศาลาเต็มหมดแล้ว นั้งไปได้สักพักศาลาที่สามก็ว่าง จึงถือโอกาศเปลี่ยนที่นั้งรับลมให้เย็นกว่าเดิม(เย็นมากจริงๆ เย็นจนต้องใส่เสื้อกันหนาวเลยละ) บรรยากาศที่รร.นี้คือลมเย็นเป็นเอกลักษณ์เลยทีเดียว บรื๊นนนนน!...บลื้นนนนน!...โครมมม!!! == หลังจากตอนแรกที่เราสองคนกำลังนั้งกึ่งหลับกึ่งตื่นไม่สนใจเสียงรถ ต้องรีบกระโดดโหยงเหยงเลยทีเดียวO0O ระ..รถ...รถจะเหิน! ความคิดแรกที่วิ่งอยู่ในหัว หันไปบอกมิวว่า'ชนแล้ว' --บรรยายได้แค่นั้นจริงๆ นั้งคิดระทึกใจกันสองคน เพียงจ้องตาก็สือกันได้เป็นอย่าง หากว่าเราไม่ย้ายทีมันคงเหินขึ้นมาอยู่บนตัวเราได้

      สุดท้ายแล้วการสอบก็ถือว่าไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากมาย แต่นาทีระทึกนั้นคงไม่พ้นรถเหินที่ว่านี้แหละ ถึงกับถ่ายรูปมาลงเลยทีเดียว จากนี้ไปก็คงจะต้องเตรียมตัวเตรียมใจกับการสอบPat4และ7ที่กำลังจะถึง หวังว่าจะไม่เป็นแบบที่คาดไม่ถึงจนเกินไปนะค่ะ

Resume eng

Name Piyapachara     Surname   Charoenkulmetee  Student No.  3466      

Date of Birth   14 june 1994    Age  17      

Place  of Birth Thai  BloodGroup  A     

Race     Thai    Nationality      Thai     Religion     Buddhist 

PresentAddress  139/157    Soi   kuboon27    Road kuboon

District   bangkaen     Province     Bangkok      PostalCode     10220

Phone   0806072139   

- Education Background

Grade 1-7 finished at Prommittaya school

Grade 8-12 finished at Sarasas Witead Nimitmai school

E–mail Address  good-devil_bad-anjel@hotmail.com

Hobbies   reading Novel  spacial ability Chinese